|
դռնբաց դատական նիստում քննելով քաղաքացիական գործն ըստ հայցի ՀՀ ԿԱ ՀՊԾ Քանաքեռ-Զեյթուն հարկային տեսչության ընդդեմ "Վարդաշենի հանք" ՀՁ ՍՊԸ-ի` 3.850.500 դրամ տուգանք բռնագանձելու պահանջի մասին և ըստ հակընդդեմ հայցի "Վարդաշենի հանք" ՀՁ ՍՊԸ-ի ընդդեմ ՀՀ ԿԱ ՀՊԾ Քանաքեռ-Զեյթուն հարկային տեսչության ` ՀՀ ԿԱ ՊԾ հարկային հաշվանցումների հսկողության 20.03.2006թ. թիվ 1007382 ակտի 14-րդ կետն անվավեր ճանաչելու պահանջի մասին,
Պ Ա Ր Զ Ե Ց
Հայցվորի ներկայացուցիչը դատարանին հայտնեց, որ համաձայն ՀՀ օրենսդրության պատասխանողը պարտավոր էր սահմանված կարգով և ժամկետներում պետական բյուջե վճարել հաշվարկված պարտավորությունը:
"Վարդաշենի հանք" ՍՊԸ-ն 19.05.2006թ. դրությամբ պետական բյուջեի հանդեպ ունի պարտավորություն 3.850.500 դրամի չափով: Պարտավորությունը առաջացել է ՀՀ ԿԱ ՀՊԾ հարկային հաշվանցումների հսկողության վարչության աշխատակիցների կողմից, 20.03.2006թ. ընկերությունում արձանագրված թիվ 100738 ստուգման ակտից, որով համաձայն "Հարկերի մասին" ՀՀ օրենքի 23, 25, 26, 27 հոդվածների, "Շահութահարկի մասին" ՀՀ օրենքի 33 հոդվածի պատասխանողին առաջադրվել է լրացուցիչ գանձման գումար 5.227.800 դրամ, որից 4.834.000 դրամը /90 տոկոս/ պետ. բյուջեի հաշվին, իսկ 393.800 դրամը /10 տոկոս/ հարկային մարմնի զարգացման ֆոնդի հաշվին: Պատասխանողը կատարել է ընթացիկ վճարումներ, որի արդյունքում պարտավորության մնացորդը 19.05.2006թ. դրությամբ կազմում է 3.850.500 դրամ: Ելնելով վերոգրյալից և հիմք ըհդունելով "Հարկերի մասին" ՀՀ օրենքի 30-րդ հոդվածը հայցվորի ներկայացուցիչը դատարանից խնդրեց պատասխանողից բռնագանձել 3.850.500 դրամ հարկային պարտավորությունը: Պատասխանողի ներկայացուցիչը դատարանին հայտնեց, որ հայցի դեմ առարկում է, որպիսի հանգամանքը հիմնավորում է հակընդդեմ հայցում նշված հետևյալ փաստական հանգամանքները: Հակընդդեմ հայցով հայցվորի ներկայացուցիչը դատարանին հայտնեց, որ 22.02.2006թ. 1007382 հանձնարարագրի հիման վրա "Վարդաշենի հանք" ՍՊԸ-ում կատարվել են շահութահարկի, եկամտահարկի, ակցիզային հարկի… առանց լիցենզիայի լիցենզավորման ենթակա վերաբերյալ ստուգումներ: Համաձայն ստուգման ակտի 14 կետի "…01.10.2004թ-ից 23.05.2005թ. ընկած ժամանակահատվածում ընկերությունն իրականացրել է լիցենզավորման ենթակա գործունեություն, առանց լիցենզիայի": Ընկերությունը 12.02.2004թ. ստացել է թիվ 2-Ա-Լ 14/69 հանքարդյունահանման հատուկ լիցենզիա: Համաձայն "Կոնցեսիայի մասին" ՀՀ օրենքի 10-րդ հոդվածի 6-րդ կետի 3-րդ ենթակետի պահանջի հանքային իրավունք կրողի և լիազոր մարմնի կիջև կնքվում է լիցենզիայի պայմանգիր, որի կնքման միջև ընկած ժամանակահատվածը չի կարող գերազանցել 9 ամիսը: Ընկերությունը 13.01.2005թ. օրենքով սահմանված կարգով դիմում է պատկան մարմնին` նոր Կոնցեսիոն օրենքի պահանջներին համապատասխան լիցենզիոն պայմանագիր կնքելու վերաբերյալ: Համաձայն "Կոնցեսիայի մասին" ՀՀ օրենքի 10-րդ հոդվածի 4-րդ կետի պահանջի` ներկայացված դիմումի գրանցման օրվանից մեկ ամսվա ընթացքում լիազոր մարմինը որոշում է ընդունում դիմումի վերաբերյալ: Եթե սահմանված ժամկետում ենթակա լիազոր մարմինը դիմումի վերաբերյալ որոշում չի ընդունում, ապա լիցենզիան համարվում է տարված: Փաստորեն, պատասխանողի ակտում արձանագրված այն փաստը, որ ընկերությունը 01.10.2004թ.–ից մինչև 23.05.2005թ. ընկած ժամանակահատվածում իրականացրել է առանց լիցենզիայի գործունեություն, անհիմն է և հակասում է "Կոնցեսիայի մասին" ՀՀ օրենքի 10-րդ հոդվածի 4-րդ կետի, 6-րդ կետի 3-րդ ենթակետի պահանջը: Ավելին, համաձայն ՀՀ առևտրի և տնտեսական զարգացման նախարարության, որն ըստ էության պետության կողմից նշանակված լիազորված մարմինն է, 16.05.2006թ. թիվ 07-16/8-478 գրության, պարզաբանում է, որ "եթե արտոնագիրն օրենքին համապատասխան փոխարինվել է լիցենզիայով, ապա նոր լիցենզիայի հետ շարունակվում է գործել դրան համապատասխան վերագըրանցված նախկինում կնքված և գործող ընդերքօգտագործման պայմանագիրը. այս պայմանների առկայության պարագայում իրենց արտոնագրերը վերակազմակերպած լիցենզառուներն իրականացնում են օրինական գործունեություն":
Պատասխանողի գործողություններով խախտվել են ՀՀ հիմնական օրենքի 33.1 հոդվածի պահանջը, ինչպես նաև շրջանցվել են "Կոնցեսիայի մասին" ՀՀ օրենքի 10-րդ հոդվածի 4-րդ կետը, 6րդ կետի 3-րդ ենթակետը, ինչպես նաև Եվրոպական կոնվենցիայի 17,18 հոդվածների պահանջները:
Ելնելով վերոգրյալից հակընդդեմ հայցով հայցվորի ներկայացուցիչը դատարանից խնդրեց մերժել 23.05.2006թ. սկզբնական հայցը, բավարարել հակընդդեմ հայցը` մասնակի անվավեր ճանաչել 20.03.2006թ. թիվ 1007382 ակտի 14-րդ կետն ամբողջությամբ: Քանաքեռ-Զեյթուն հարկային տասչության ներկայացուցիչը հակընդդեմ հայցի կապակցությամբ բանավոր հայտնեց, որ այն անհիմն է և ենթակա է մերժման հետևյալ պատճառաբանությամբ: Ստուգման ընթացքում առաջնորդվել են "Ընդերքն օգտակար հանածոների շահագործման նպատակով ուսումնասիրության և արդյունահանման համար տրամադրելու (Կոնցեսիայի)մասին", "Լիցենզիայի մասին" ՀՀ օրենքներով: 1996թ. տրված լիցենզիաները համաձայն "Լիցենզիայի մասին" ՀՀ օրենքի կորցրել են իրենց ուժը, այսինքն օրենքով ճանաչվել են անվավեր, այդ իսկ պատճառով բոլոր իրավաբանական և ֆիզիկական անձանց հնարավորություն է տրվել որպիսի նրանք վերալիցենզավորվեն, որը "Վարդաշենի հանք" ՀՁ ՍՊԸ-ի կողմից պատշաճ կերպով կատարված է եղել: Ստուգման ակտը կազմելիս հիմք են ընդունել"Ընդերքն օգտակար հանածոների շահագործման նպատակով ուսումնասիրության և արդյունահանման համար տրամադրելու (Կոնցեսիայի) մասին" ՀՀ օրենքի 10-րդ հոդվածի 6-րդ կետը: Լիցենզիան տրված է եղել 2004թ. իսկ լիցենզիոն պայմանագիրը կնքվել է 2005 թվականին: Ստուգման ընթացքում չի ներկայացվել ապացույց թե արդյոք կազմակերպությունը դիմել է համապատասխան մարմիններին լիցենզիոն պայմանագիրը կնքելու համար: Վերը նշվածի հիման վրա Քանաքեռ-Զեյթուն հարկային տեսչության ներկայացուցիչը խնդրել է հակընդդեմ հայցը մերժել:
Լսելով կողմերի ներկայացուցիչների բացատրությունները, վերլուծելով գործի հանգամանքները և գնահատելով ներկայացված ապացույցները դատարանը եկավ այն եզրահանգման, որ հայցապահանջը ենթակա է ամբողջությամբ մերժման, իսկ հակընդդեմ հայցը ենթակա է բավարարման հետևյալ պատճառաբանությամբ:
ՀՀ ԿԱ ՀՊԾ հարկային հաշվանցումների հսկողության վարչության կողմից "Վարդաշենի հանք" ՀՁ ՍՊԸ-ում 01.03.2006թ. կատարվել է բյուջեի հետ փոխհարաբերությունների ճշտության ստուգում, որի արդյունքում 20.03.2006թ. կազմվել է թիվ 1007382 ակտ, որի 14-րդ կետով հարկատուի նկատմամբ առանց լիցենզիայի լիցենզավորման ենթակա գործունեության ստուգման մասով, առաջադրվել է լրացուցիչ 4. 661.900 դրամ տուգանք:
Վիճարկվող ակտի 14-րդ կետով ստուգում իրականացնողները նշել են, որ "Ըստ ներկայացված փաստաթղթերի ընկերությունը ստուգվող ժամանակահատվածում իրականացրել է պինդ օգտակար հանածոի արդյունահանում, որի համար 12.02.2004թ. ստացել է թիվ Հ-Ա-Լ 14/69 հանքարդյունահանման հատուկ լիցենզիա: "Ընդերքն օգտակար հանածոների շահագործման նպատակով ուսումնասիրության և արդյունահանման համար տրամադրելու (Կոնցեսիայի) մասին" ՀՀ օրենքի 10-րդ հոդվածի 6-րդ կետի համաձայն լիցենզիայի գործողության ժամկետի սկիզբ է համարվում լիցենզային պայմանագրի կնքման պահը, որը կնքվել է 23.05.2005թ.: Հետևաբար 01.10.2004թ.-ից 23.05.2005թ. ընկած ժամանակահատվածում ընկերությունը իրականացրել է լիցենզավորման ենթակա գործունեություն, առանց օրինական ուժի մեջ մտած լիցենզիայի (առանց լիցենզիայի): "Հարկերի մասին" ՀՀ օրենքի 26 հոդվածի համաձայն` առանց լիցենզիայի լիցենզավորման ենթակա գործունեությամբ զբաղվելու դեպքում ընկերությունից գանձման ենթակա է տուգանք` այդ գործունեության արդյունքում հարկային օրենսդրությամբ սահմանված կարգով հաշվարկված իրացման շրջանառության 50 տոկոսի չափով, որը կազմում է 4.661.900 դրամ: Հաշվարկված տուգանքը ընկերության համար հանդիսանում է ապօրինի գործունեության մասով վերջնական հարկային պարտավորություն":
Վիճարկվող ակտի 14-րդ կետում արված հետևությունները դիմումատուին 4.661.900 դրամ լրացուցիչ հարկային պարտավորություն առաջադրելու վերաբերյալ, անհիմն են և հերքվում են հետևյալ նկատառւոմներով:
ՀՀ Էկոնոմիկայի նախարարության կողմից "Վարդաշենի հանք" ՍՊԸ վարձակալական ձեռնարկությանը մինչև 25 տարի գործունեության ժամկետով 11.07.1996թ. տրվել է օգտակար հանածոների արդյունահանման թիվ 1282 արտոնագիրը: Հայաստանի Հանրապետությունը, ի դեմս ՀՀ բընահպահպանության նախարար Վարդան Այվազյանի` մի կողմից և "Վարդաշենի հանք"ՍՊԸ-ն, ի դեմս Համբարձում Սահակի Պետրոսյանի` մյուս կողմից 01.08.2003թ. կնքել են հանքավայրերից պինդ օգտակար հանածոների թիվ 334 պայմանագիրը: "Ընդերքն օգտակար հանածոների շահագործման նպատակով ուսումնասիրության և արդյունահանման համար տրամադրելու (Կոնցեսիայի) մասին" ՀՀ օրենքի 76-րդ հոդվածի 2-րդ կետով /Անցումային դրույթների բաժին/ սահմանված է, որ սույն բաժնի իմաստով` "անցումային ժամանակաշըրջան" նշանակում է տասնչորս ամիս` սկասած սույն օրենքի ուժի մեջ մտնելուց մեկ ամիս անց: Այն տնտեսավորող սուբյեկտը, որը մինչև սույն օրենքի ուժի մեջ մտնելն ուներ հանքային իրավունք, անցումային ժամանակաշրջանում կհամարվի ժամանակավոր լիցենզառու: Անցումային ժամանակաշըրջանում ժամանակավոր լիցենզառուն իրավասու է իրականացնել այն բոլոր գործողությունները, որոնք նա իր լիցենզիայի համաձայն իրականացնում էր մինչև սույն օրենքի ուժի մեջ մտնելը: Նույն հոդվածի 3-րդ կետի 2-րդ մասի համաձայն ժամանակավոր լիցենզառուն, որը մինչև սույն օրենքի ուժի մեջ մտնելը, 1992 թվականի մարտի 19-ի Ընդերքի մասին Հայաստանի Հանրապետության օրենսգրքի համաձայն ուներ հանքարդյունահանման լիցենզիա, ապա իրավունք ունի դիմել ժամանակավոր լիցենզիայում նշված ընդերքի տեղամասի նկատմամբ իր ընտրությամբ ստանալու 1/ հանքարդյունահանման լիցենզիա, 2/ հանքարդունահանման հատուկ լիցենզիա: Նշված լիցենզիաներից որևէ մեկի համար դիմած ժամանակավոր լիցենզառուին 1992 թվականի մարտի` Ընդերքի մասին Հայաստանի Հանրապետության օրենսգրքի համաձայն ստացած լիցենզիայի հիման վրա տրվում է համապատասխան լիցենզիա` լիցենզիայի ժամկետ սահմանելով նախկին լիցենզիայում սահմանված ժամկետի ավարտը:
Վերը նշվածի, օրենքի հիման վրա ՀՀ առևտրի և տնտեսական զարգացման նախարարության կողմից "Վարդաշենի հանք" ՍՊԸ-ին 12.02.2004թ. տրվել է թիվ Հ-Ա-Լ-14/69 հանքարդյունահանման հատուկ լիցենզիա, մինչև 25 տարի գործունեության ժամկետով` 11.07.1996թ.-ից մինչև 11.07.2021թ.:
Տվյալ դեպքում "Ընդերքն օգտակար հանածոների շահագործման նպատակով ուսումնասիրության և արդյունահանման համար տրամադրելու (Կոնցեսիայի) մասին" ՀՀ օրենքի 76-րդ հոդվածով արտոնագիր ունեցող ընդերք օգտագործողներին իրավունք է տրվել և վերաձևակերպել նախկինում իրենց տրամադրված արտոնագիրը ստանալով հանքարդյունահանման հատուկ կամ հանքարդյունահանման լիցենզիաներ, մինչդեռ այդ օրենքով սահմանված չէ որ մինչև ուժի մեջ մտնելու հանքային իրավունք ունեցող տնտեսավորող սուբյեկտները պարտավոր են լիցենզիայի փոխարինումից հետո նոր լիցենզային պայմանագիր կնքել, իսկ նման պայմաններում այդ սուբյեկտների համար լիցենզիայի փոխարինումը` նոր օրենսդրությանը համապատասխան լիցենզիայով, լիցենզավորման ենթակա գործունեություն իրականացնելու միակ պայմանն է:
Այս պարագայում, եթե արտոնագիրն օրենքին համապատասխան փոխարինվել է լիցենզիայով, ապա նոր լիցենզիայի հետ շարունակում է գործել դրան համապատասխան վերագրանցված նախկինում կնքված և գործող ընդերքօգտագործման պայմանագիրը. այս պայմանագրի առկայության պարագայում իր արտոնագիրը վերաձևակերպած լիցենզառուն իրականացրել է օրինական գործունեություն, հետևաբար չէր կարող համարվել առանց լիցենզիայի գործունեությամբ զբաղվող անձ:
Գնահատելով վերը նշված փաստական հանգամանքները, դատարանը հաստատված է համարում, որ դիմողը չի խախտել "Ընդերքն օգտակար հանածոների շահագործման նպատակով ուսումնասիրության և արդյունահանման համար տրամադրելու (Կոնսեսիայի) մասին" ՀՀ օրենքի պահանջը, այսինքն չի իրականացրել առանց լիցենզիայի գործունեություն, հետևաբար ստուգում իրականացնողները որևէ կերպ չէին կարող տնտեսավարող սուբյեկտի նկատմամբ "Հարկերի մասին" ՀՀ օրենքի 26-րդ հոդվածով սահմանված պատասխանատվություն առաջադրել:
"Հայաստանի Հանրապետությունում ստուգումների կազմակերպման և անցկացման մասին" ՀՀ օրենքի 8-րդ հոդվածի 1-ին կետի ա/ և գ/ ենթակետերի համաձայն, ստուգում իրականացնող անձինք պարտավոր են պահպանել ստուգման հետ առնչվող` ՀՀ օրենքների և այլ իրավական ակտերի պահանջները, պահպանել տնտեսավարող սուբյեկտի օրենքներով և այլ իրավական ակտերով սահմանված իրավունքները և շահերը, տվյալ դեպքում ստուգում իրականացնողները թույլ են տվել "Ընդերքն օգտակար համածոների շահագործման նպատակով ուսումնասիրության և արդյունահանման համար տրամադրելու (Կոնցեսիայի) մասին" ՀՀ օրենքի 76-րդ հոդվածի պահանջների խախտում:
"Հարկերի մասին" ՀՀ օրենքի 18-րդ հոդվածի համաձայն հարկերի հաշվարկման հսկողության և գանձման ընթացքում օրենքի խախտմամբ հարկ վճարողների վերաբերյալ ձեռք բերված տեղեկությունները չեն կարող հիմք հանդիսանալ հարկային պարտավորությունների հաշվարկման և գանձման համար:
Քանի որ տվյալ գործով դիմողի` որպես հարկ վճարողի, վերաբերյալ տեղեկությունները ձեռք են բերվել ու վիճարկվող ակտի 14-րդ կետում ամրագրվել են վերը նշված օրենքների խախտմամբ, ուստի այդ տեղեկությունների հիման վրա դիմողին առաջադրված 4.661.900 դրամ հարկային պարտավորության հաշվարկումն անօրինական է և հակասում է "Հարկերի մասին" ՀՀ օրենքի 18-րդ հոդվածին:
ՀՀ քաղաքացիական օրենսգրքի 14-րդ հոդվածի 6-րդ կետի համաձայն քաղաքացիական իրավունքների պաշպանությունը ի թիվս նույն հոդվածով սահմանված պաշպանության այլ եղանակների, իրականացվում է նաև պետական մարմնի ակտն անվավեր ճանաչելով, իսկ նույն օրենսգրքի 15-րդ հոդվածի 1-ին կետի համաձայն, օրենքին կամ այլ իրավական ակտերին չհամապատասխանող և իրավաբանական անձի քաղաքացիական իրավունքները և օրենքով պաշտպանվող շահերը խախտող պետական մարմնի ակտը դատարանով կարող է ճանաչվել անվավեր: ՀՀ քաղ.դատ. օր-ի 162-րդ հոդվածի 6-րդ մասի համաձայն պետական մարմնի, տեղական ինքնակառավարման մարմնի կամ դրանց պաշտոնատար անձի ակտն անվավեր ճանաչելու վերաբերյալ դիմումը քննելիս նշված ակտն ընդունելու համար հիմք ծառայած հանգամանքների ապացուցման պարտականությունը դրվում է ակտն ընդունած մարմնի կամ դրա պաշտոնատար անձի վրա:
Դատաքննության ընթացքում պատասխանողը չապացուցեց վիճարկվող ակտի 14-րդ կետով դիմողին առաջադրված 4.661.900 դրամ հարկային պարտավորության հաշվարկման համար հիմք ծառայած հանգամանքները, իսկ դատաքննությամբ դատարանը հաստատված համարեց, որ ՀՀ ԿԱ ՀՊԾ հարկային հաշվանցումների հսկողության վարչության 20.03.2006թ. թիվ 1007382 ակտի 14-րդ կետը հակասում է "Հայաստանի Հանրապետությունում ստուգումների կազմակերպման և անցկացման մասին" ՀՀ օրենքի 8-րդ հոդվածի 1-ին կետի ա/ և գ/ ենթակետերի, "Հարկերի մասին" ՀՀ օրենքի 18-րդ և 26-րդ հոդվածների, "Ընդերքն օգտակար հանածոների շահագործման նպատակով ուսումնասիրության և արդյունահանման համար տրամադրելու (Կոնցեսիայի) մասին" ՀՀ օրենքի 76-րդ հոդվածի պահանջներին և խախտում է ՀՀ Սահմանադրությամբ ու օրենքներով դիմողի երաշխավորված իրավունքները, հետևաբար ՀՀ ԿԱ ՀՊԾ հարկային հաշվանցումների հսկողության վարչության 20.03.2006թ. թիվ 1007382 ակտի 14-րդ կետը ենթակա է անվավեր ճանաչման:
ՀՀ քաղ. դատ. օր-ի 163 հոդվածի 1-ին մասի 3-րդ կետի համաձայն որպես ՀՀ ԿԱ ՀՊԾ հարկային հաշվանցումների հսկողության վարչության 20.03.2006թ. թիվ 1007382 ակտի 14-րդ կետն անվավեր ճանաչելու հետևանք Քանաքեռ-Զեյթունի հարկային տեսչությունը պարտավոր է ՀՀ ԿԱ ՀՊԾ հարկային հաշվանցումների հսկողության վարչության 20.03.2006թ. թիվ 1007382 ակտի 14-րդ կետով առաջադրված 4.661.900 դրամ տուգանքը դուրս գրել "Վարդաշենի հանք" ՀՁ ՍՊԸ-ի հարկային հաշվի քարտից:
Անրադառնալով ՀՀ ԿԱ ՀՊԾ Քանաքեռ-Զեյթուն հարկային տեսչության 3.850.500 դրամ տուգանքը բռնագանձելու հայցապահանջին, ապա այն ենթակա է մերժման նկատի ունենալով, որ այդ գումարն ամբողջությամբ առաջադրվել է ՀՀ ԿԱ ՀՊԾ հարկային հաշվանցումների հսկողության վարչության 20.03.2006թ. թիվ 10087382 ակտի 14-րդ կետով, որի անհիմն լինելը հաստատվել են դատարանի կողմից հակընդդեմ հայցը բարարարելու հիմքում ընկած փաստական հանգամանքներով:
Ելնելով վերոշարադրյալից և ղեկավարվելով ՀՀ քաղ. դատ. օր-ի 73,130-132, 134,138, 163, 2213, 2214, 2216 հոդվածներով, դատարանը
Վ Ճ Ռ Ե Ց
ՀՀ ԿԱ ՀՊԾ Քանաքեռ-Զեյթուն հարկային տեսչության հայցն ընդդեմ "Վարդաշենի հանք" ՀՁ ՍՊԸ-ի` 3.850.500 դրամ տուգանքը բռնագանձելու պահանջի մասին մերժել: "Վարդաշենի հանք" ՀՁ ՍՊԸ-ի հակընդդեմ հայցը բավարարել: Անվավեր ճանաչել ՀՀ ԿԱ ՀՊԾ հարկային հաշվանցումների հսկողության վարչության 20.03.2006թ. թիվ 1007382 ակտի 14-րդ կետը: Կիրառել ՀՀ ԿԱ ՀՊԾ հարկային հաշվանցումների հսկողության վարչության 20.03.2006թ. թիվ 1007382 ակտի 14-րդ կետի անվավեր ճանաչելու հետևանք և պարտավորեցնել ՀՀ ԿԱ ՀՊԾ Քանաքեռ-Զեյթուն հարկային տեսչությանը 20.03.2006թ. թիվ 1007382 ակտի 14-րդ կետով առաջադրված 4.661.900 դրամ տուգանքը դուրս գրելու "Վարդաշենի հանք" ՀՁ ՍՊԸ-ի հարկային հաշվի քարտից: Վճիռն օրինական ուժի մեջ է մտնում հրապարակվելուց տասնհինգ օր հետո և կարող է բողոքարկվել վճռաբեկության կարգով` ՀՀ վճռաբեկ դատարանի քաղաքացիական և տնտեսական գործերի պալատին: Վճիռը կամովին չկատարելու դեպքում այն կկատարվի դատական ակտերի հարկադիր կատարման ծառայության միջոցով` պարտապանի հաշվին:
ՆԱԽԱԳԱՀՈՂ ԴԱՏԱՎՈՐ Ռ. ՍԱՐԳՍՅԱՆ
|
