|
ԸՆՏՐՈՒԹՅԱՆ ՄԵԽԱՆԻԿԱ Անհնար է երկիրը ճիշտ կառավարել առանց Մոտենում են համապետական ընտրությունները, վերակենդանացել են կուսակցությունները, աշխուժանում են դրանց շտաբները ու ենթաշտաբները: Հերթական անգամ յուրաքանչյուրը փորձելու է ապացուցել իրեն` լավագույնը եւ անփոխարինելին լինելու մեջ:
Ժամանակին մի իմաստուն ասել է, որ նախանձ մարդկանց դեմքերը տխուր են եւ մռայլ, որովհետեւ նրանց ճնշում է ոչ միայն իրենց չարությունը, այլ նաեւ ուրիշների արժանիքները: Ըստ իս, ոչ իշխանական կուսակցություններն ընտրություններից առաջ ավելի բարենպաստ դիրքերում են գտնվում, քան իշխանականները, որոնք, լինելով իշխանության մեջ, ավելի խոցելի եւ տեսանելի են դառնում, եւ այդքանից հետո, երբ ի դեմս ոչ իշխանական մի շարք կուսակցականների, տեսնում ես այնպիսիներին, որոնք մշտապես դժգոհ են բոլորից եւ ամենից, որոնք ոչ մի լավ բան չեն տեսնում, ապա սկսում ես մտածել, որ դրանց դժգոհությունը, մռայլությունը եւ մնացած բացասականությունները գալիս է չարությունից եւ այն բանից, որ չունեն իշխանություն եւ իրենց նպատակն իշխանության գալն է, որպեսզի հիմա էլ իրենք դառնան իշխանավոր, ինչպես հին աշխարհի շատ ստրուկներ, որոնցից շատերի նպատակը ոչ թե ազատությունն էր, այլ ընդամենն ազատվել ստրկությունից եւ դառնալ ստրկատեր: ա. պահելու եւ զարգացնելու այն լավը, որն արդեն կա, Աշխարհը չունի ավելի լավ մոդել, քան ընտրությունների միջոցով պետության կառավարման մոդելն է: Երանի այն անձին, ով կստեղծի նախադեպ` անցկացնելու արդար եւ աստվածահաճո ընտրություններ: Հարգելի իշխանավոր, ոչ իշխանավոր ընթերցող: Ինքս ինձ չեմ համարում արդարության կամ ազնվության մարմնացում, որովհետեւ ինքս ԲԱՑԱՐՁԱԿ չեմ, բայց ընտրությանն ընդառաջ յուրաքանչյուրս նայենք մեր երեխաներին, թոռնիկներին, իսկ նրանց բացակայության պայմաններում նայենք ինքներս մեզ եւ հարց տանք. ՙիսկ մենք ինչ արեցինք, որպեսզի ապագա ընտրություններն անցնեն արդար…՚. միգուցե ժամանակն է, որ մեր մեջի ստրուկին սպանենք եւ ձգտենք դառնալ ոչ թե ստրկատեր, այլ օրենքի ուժով պաշտպանված երկրի լիիրավ տեր, սիրենք մեր թագավորին ավելին, մեր քաղաքացուն ավելին, քան թե օտարին, ոչ թե հարկային բեռով սննկացնենք գործատուին, այլ նրան դարձնենք երկրի պատվավոր քաղաքացի, որ թոշակառուն ոչ միայն հանապազորյա հացի խնդիր լուծի, այլ մի փոքր էլ հավասարվի դրսի թոշակառուի հետ, որի իրավունքը հաստատ վաստակել է, եւ վերջապես, հարգելի կուսակցապետեր, ոչ թե պետք է պառակտել, այլ միավորել, որովհետեւ մեր հզորությունը մեր միասնության մեջ է: Դրանից հետո յուրաքանչյուրն իրեն կզգա տերն այն երկրի, որը կոչվում է ՆԱԻՐԻ: Դրան հասնելու բանաձեւը թեւավոր խոսք դարձած հետեւյալ իրավանորմն է` անհնար է երկիրը ճիշտ կառավարել առանց ԱՍՏԾՈ ԵՎ ԱՍՏՎԱԾԱՇՆՉԻ, այսինքն` առանց ՍԻՐՈ:
|